Gabinet Lubinusa

Skrzydło Północne, wejście B, sala Jana Fryderyka, poziom +1

Uwaga! Informujemy, że część muzealna zamku znajdująca w Skrzydle Północnym jest nieczynna do odwołania z powodów technicznych.  

Eilhard Lubinus, współcześnie określany najczęściej mianem kartografa, był przez całe zawodowe życie nauczycielem akademickim, związanym z jedną uczelnią – Akademią Rostocką. Zwyczajem swoich czasów wykształcenie zdobył, peregrynując przez liczne ośrodki akademickie, w jego przypadku – siedziby znakomitych uniwersytetów protestanckich: począwszy od Lipska, przez Kolonię, Helmstedt, Strasburg, Jenę, Marburg, aż po Rostock. Zwieńczeniem edukacji było magisterium z zakresu sztuki zdobyte w 1591 r. na uniwersytecie w Rostocku pod kierunkiem Nathana Chytreausa (1543–1598), wykładającego w tej wszechnicy poezję. W 1595 r. Lubinus objął katedrę po swoim mistrzu i pełnił obowiązki profesora poezji do 1604 r., kiedy to przeszedł na wydział teologiczny. Rok później obronił doktorat z teologii. Na stanowisku profesora tej dyscypliny pozostał do końca życia. Jego zainteresowania badawcze i aktywność naukowa związane były ściśle z przebiegiem kariery akademickiej. W pierwszym okresie były to przede wszystkim prace filologiczne: edycje antycznej poezji rzymskiej i greckiej wraz z komentarzami oraz słowniki języków klasycznych. Z czasem – szkolne wydania poszczególnych ksiąg Pisma Świętego w trzech wersjach językowych (łacina, greka, niemiecki). Działalność w zakresie kartografii, której rezultatami są cenione do dzisiaj mapy, nigdy nie była przez Lubinusa traktowana jako stricte naukowa – przypuszcza się, że uczony poświęcał się tym czasochłonnym pracom niejako hobbystycznie, w czasie wolnym od innych zajęć – nie pozostawił bowiem żadnej naukowej rozprawy dotyczącej historii i geografii Meklemburgi czy Pomorza.